Schoon genoeg

Ik heb een druk weekje met veel reizen, in 1 week Colombo-Batticaloa-Killinochchi-Batticaloa-Colombo, zo'n 1200 kilometer. Zo'n reisje begint vaak vier uur 's ochtends vanaf Colombo zodat je dezelfde middag nog wat werk kan doen met de collega's in het district. En aangezien wij als westerse pietjes precies niet zo van viezigheid houden in de ogen van onze Sri Lankaanse collega's, worden de gastenverblijven altijd keurig opgepoetst voordat we komen en krijgen we thee uit de lokale versies van Engels porselein. Zonder de drie scheppen suiker die een Sri Lankaan gebruikelijk neemt gelukkig. Voor een nachtje slapen in een ongeplande locatie (we kwamen snachts aan) kwam de hoteleigenaar toch nog maar even mijn kamer schoonmaken; hij had over de telefoon niet begrepen dat er ook een witte dame zou komen slapen en hij dacht vast die houd niet van kikkers in de badkamer. Na een kwartier kwam hij midden in de nacht met een Sri Lankaanse schoonmaakdame aan. Ik haalde in gedachten mijn schouders op maar liet ze beleefd hun gang gaan. Ze waren er na tien minuten soppen kennelijk niet in geslaagd de kikkers te verjagen want ze zaten nu twee meter hoger tegen de muur geplakt. De Sri Lankaanse cultuur verrast me vaak blij (beleefdheden, vriendelijkeid) en tegelijkertijd is er altijd een soort gapend gat in de relatie tussen mij en de locale mensen hier dat moeilijk dicht, zowel met collega's als met andere Sri Lankanen.  Het is toch opmerkelijk hoe sterk mensen gemeenschappelijkheden nodig hebben om zich ergens thuis en verbonden te voelen. Ik ontdek weinig gemeenschappelijke interesses en wat diepgang in relaties betreft zijn volgens mij Sri Lankanen te beleefd of te bang om een goede vriend te zijn zoals ik dat gewend ben van mijn vrienden. Kritiek krijgen en een eerlijke mening zit er gewoon niet altijd in en relaties blijven vrij oppervlakkig. Met name vrouwen in deze cultuur zijn toch heel anders opgegroeid en hebben ideeen over hun rol in de samenleving waar vrouwen in Nederland zich vijftig jaar geleden nog net in konden vinden. Een interessant gedachtenspelletje dat wij, Nederlanders, net 2% van de Europese bevolking uitmaken, de Europese bevolking nog geen 20% van de Aziatische bevolking en ik toch redelijk overtuigd ben dat onze norm 'normaal' is.. Vreemd:-). Ik heb kortgeleden iets interessants geleerd over de geografie van het denken: Aziaten denken fundamenteel anders dan Westerlingen (individualistisch versus relationeel) en daarom worden problemen op een hele andere manier opgelost dan wij gewend zijn....hier is het bijvoorbeeld belangrijker beleefd te zijn tijdens een vergadering en niet het probleem op tafel te leggen in een grote groep. Het wordt achter de schermen besproken, als het al word besproken,  want openlijke 'kritiek' wordt als een persoonlijke aanval opgevat. HIerdoor kunnen zaken die wij belangrijk vinden soms eeuwen duren. Voor mij is de taak belangrijk, voor een college een goede relatie. Een hele andere manier van werken dus!