Mijn eerste brommer.......

Het is even geleden dat ik heb geschreven. Een week geleden was ik op zondagmiddag vrolijk begonnen met schrijven aan mijn blog; over mijn eerste brommer, over hoeveel vrijheid het geeft en hoe leuk het is om door de stad te rijden en alles op je gemakje te bekijken! Ik wilde mijn blog dezelfde avond afschrijven maar dat is er niet meer van gekomen. Nadat ik naar de kerk was geweest ben ik op diezelfde brommer keurig netjes aan de linkerkant van de weg naar huis gereden maar ben niet ver gekomen. Een driewieler passeerde me, en sneed me af, raakte me aan de zijkant, ik werd omvergereden en viel voorover van de brommer af en de brommer landde op mijn rechterbeen. Na een paar minuten dat ik midden op de weg lag, kwamen mensen helpen om de brommer van me af te halen en kon ik langzaam proberen om op te staan. Ik stond te trillen als een rietje en werd aan de kant geholpen. Ik ben naar het ziekenhuis in de buurt geweest en ben wat opgelapt. De bestuurder is doodleuk doorgereden.....het was helemaal niet nodig om mij van de weg te rijden er was ruimte genoeg..... ik snap nog steeds niet waarom dit is gebeurd en dat geeft me een onprettig gevoel weer de weg op te gaan. Na een week zijn de wonden voor de helft geheeld, mijn blauwe oog is bijna weg, en mijn schouder en knie zijn wat beter geworden. Het beweegt allemaal alleen nog niet zo soepel door schaafwonden en zwelling maar dat zal wel goedkomen....

Beter nieuws! Luuk en Annya zijn hier voor een dikke week om projecten van ZOA te bezoeken en te kijken wat hij kan doen om de projecten van ZOA in het Noorden op het gebied van economische ontwikkeling te steunen. We hebben drie dagen in het veld doorgebracht en hebben veel van ZOAs werk kunnen zien hier. We zijn in de gebieden geweest die het zwaarst getroffen zijn door de oorlog; mensen hadden niks meer over en proberen nu langzamerhand hun leven weer op te bouwen. Ze hebben weer bestaansmiddelen nodig en een plek om hun producten te verwerken en te verkopen. We hebben veel vissersdorpen gezien en ook de manier waarop ze vissen. Verreweg van duurzaam en omdat de geschikte faciliteiten ontbreken om de vis te koelen en te verwerken gaat veel verloren.....

Luuk en Annya hebben het naar hun zin en zijn vandaag even aan het uitrusten. Morgen gaan ze naar het Zuiden, een jongens school project van een Nederlander bezoeken en een opvang voor gehandicapten. En ze gaan naar Unawatuna Beach, een prachtig resort. Hopelijk kunnen ze ook nog wat van de Nederlandse geschiedenis zien daar!

Tot zover even de foto's volgen nog! Liefs van ons!